«Այսօր ալ Ազերպայճան կը շարունակէ իր վերահսկողութեան տակ հայկական որեւէ հետքի վերացման ուղղուած քաղաքականութիւնը»

Փետրուար 27-ին, Հայաստանի Արտաքին գործոց նախարարութիւնը ստորեւ տրուած հաղորդագրութիւնը հրապարակած է Սումկայիթի ջարդերու 36-րդ տարելիցին կապակցութեամբ․

«1988 Փետրուար 27-ին, Խորհրդային Ադրբեջանի ղեկավարութեան նախաձեռնութեամբ եւ բացարձակ թողտւութեան պայմաններում մեկնարկեցին Սումգայիթի հայ բնակչութեան ջարդերը, որոնք ուղեկցուեցին բռնութիւնների, դաժանութիւնների, բռնի անհետացումների, ունեզրկման, մարդու իրաւունքների զանգուածային ոտնահարումների դէպքերով: Սպանուեցին հարիւրաւոր հայեր, այդ թւում՝ կանայք, երեխաներ եւ ծերեր, իսկ հազարաւոր Հայեր բռնի տեղահանուեցին:

Սումգայիթեան ողբերգութեան յաջորդեցին Կիրովաբադի, Բաքուի եւ Ադրբեջանի այլ հայաշատ բնակավայրերի հայութեան ջարդերը: Այս շղթայական իրադարձութիւնները, ինչպէս դրանցից առաջ Նախիջեւանի ամբողջական հայաթափումը, ցոյց տուեցին, որ յիշեալ ոճրագործութիւնները ոչ թէ ազգայնամոլութեան հիմքի վրայ բռնութիւնների առանձին դրուագներ էին, այլ պետականօրէն ծրագրուած եւ իրականացուած հայատեացութեան քաղաքականութեան հերթական դրսեւորումներ։ Այդ քաղաքականութեան հետեւանքով Խորհրդային Ադրբեջանից բռնի տեղահանման ենթարկուեց շուրջ 500 հազար հայ:

Յատկանշական է, որ այդ իրադարձութիւնները թիրախաւորել են ոչ միայն հայ բնակչութիւնը, այլեւ դրանք ուղեկցուել են նաեւ հայկական ժառանգութեան եւ ընդհանուր առմամբ հայկական հետքի վերացման կանխամտածուած գործողութիւններով։

Արդէն 21-րդ դարում, լիակատար անպատժելիութեան պայմաններում Ադրբեջանի նոյն քաղաքականութեան շարունակութիւնն էր Լեռնային Ղարաբաղի բնիկ Հայութեան ահաբեկման, անմարդկային շրջափակման, սովամահութեան մատնելու եւ ի վերջոյ ուժի կիրառման միջոցով Լեռնային Ղարաբաղը ամբողջութեամբ հայաթափելու, ցեղային զտման ենթարկելու քաղաքականութիւնը, որ աւարտին հասաւ նոյնիսկ ի հեճուկս ՄԱԿ-ի Արդարադատութեան միջազգային դատարանի կողմից ընդունուած իրաւաբանական պարտադիր ուժ ունեցող երեք որոշումների:

Այսօր էլ Ադրբեջանը շարունակում է իր վերահսկողութեան ներքոյ հայկական որեւէ հետքի վերացման ուղղուած քաղաքականութիւնը՝ պղծելով, վանդալիզմի ենթարկելով եւ ոչնչացնելով հայկական կրօնական ու պատմամշակութային կոթողները։ Այսօր էլ, արդէն Հայաստանի Հանրապետութեան դէմ շարունակուող այլատեաց եւ թշնամական քաղաքականութիւնը ուղեկցւում է բարձրագոյն մակարդակով հնչող ատելութեան խօսքով, սպառնալիքներով եւ յարձակողական հռետորաբանութեամբ, որ խոչընդոտ է հանդիսանում ժողովուրդների միջեւ թշնամանքի յաղթահարման եւ տարածաշրջանում խաղաղութեան եւ կայունութեան հաստատման  ճանապարհին։

Միջազգային հանրութիւնը պէտք է համարժէք գնահատական տայ տեղի ունեցած զանգուածային ոճրագործութիւններին եւ  գործարկի առկայ բոլոր գործիքակազմերը՝ կանխելու նման ոճրագործութիւնների կրկնութիւնը եւ  նպաստելու Հարաւային Կովկասում արժանապատիւ եւ տեւական խաղաղութեան հասնելու Հայաստանի անկեղծ ջանքերին»։