«Այսօր նշում ենք Հանրապետութեան տօնը, որը մեր պետական տօնացոյցի կարեւորագոյն օրերից է: Այն նախ խորհրդանշում է հայոց պետականութեան վերականգնումը, որ շուրջ 600 տարուայ ընդմիջումից յետոյ, 1918 թուականի Մայիսի 28-ին՝ Սարդարապատի, Բաշ-Ապարանի, Ղարաքիլիսայի ճակատամարտերից յետոյ տեղի ունեցաւ Հայաստանի առաջին Հանրապետութեան հիմնադրմամբ: 

Այս օրը խորհրդանշում է նաեւ ժողովրդական իշխանութեան հաստատումը Հայաստանում, որովհետեւ 1918 թուականի Մայիսի 28-ին ունեցանք մի պետական կարգ, որտեղ օրենսդիր եւ գործադիր իշխանութիւնը ձեւաւորւում է ժողովրդի ընտրութեամբ, որտեղ ժողովուրդն է իշխանութեան աղբիւրը եւ կրողը, պետութեան հիմնադիրը եւ ինքնիշխանը: Սա է հանրապետութեան գաղափարաբանութիւնը, որ 1918 թուականին մեր իրականութեան մէջ հաստատուեց առաջին անգամ:  Ժողովրդի՝ որպէս իշխանութեան բարձրագոյն կրողի հաստատումը շրջադարձային կէտ է մեր պատմութեան համար, եւ խորքային այս հայեցակարգը սեփական ձեռքերով սեփական ազատութիւնը, անվտանգութիունը, բարեկեցութիունը կառուցելու հնարաւորութեան մասին է: Հանրապետութիւնը այն մասին է, որ ժողովուրդը սեփական ճակատագիրը տնօրինելու, ինքն իր ապրելու կանոնները սահմանելու եւ դա անելու ինքնիշխանութիւնը սերնդէ սերունդ փոխանցելու յայտ է ներկայացնում: 

Սա չափազանց յաւակնոտ եւ պատասխանատու առաքելութիւն է, որը հնարաւոր չէ իրականացնել, եթէ պետութեան հիմնադրմամբ նրա յարատեւութիւնը ապահովելուն ուղղուած մտածողութեան նոր բանաձեւեր չեն ձեւաւորւում:  

Առաջին Հանրապետութիւնը չունեցաւ այսպիսի հայեցակարգային խնդիրներ լուծելու ո՛չ ժամանակ, ո՛չ հնարաւորութիւն: Այսօր մենք ունենք այդ ժամանակը եւ հնարաւորութիւնը: 2020 թուականի 44-օրեայ պատերազմից յետոյ Հայաստանի Հանրապետութիւնը կանգուն մնաց հէնց մտածողութեան նոր ձեւերի ուրուագծման շնորհիւ, որոնք մեզ հնարաւորութիւն տուեցին նորովի ընկալել իրականութիւնը եւ իրականութեան վրայ ազդելու մեր հնարաւորութիւնները: 

Մտածողութեան այդ նոր ձեւերն ու դիտանկիւնները ակնյայտ են դարձնում, որ անընդհատ փոփոխուող աշխարհում անընդհատ փոփոխուելու ու զարգանալու, մարտահրաւէրներին եւ նպատակներին յարմարեցուած որոշումներ կայացնելու կարողութիւնն է պետութեան յարատեւութեան ապահովման բանաձեւը, կենսունակ լինելու գրաւականը: 

Մեր կառավարութիւնը հէնց այս մեթոդով է առաջնորդում Հայաստանի Հանրապետութիւնը, այն ըմբռնմամբ, որ կենսունակ լինել նշանակում է ի վիճակի լինել պահպանել եւ զարգացնել պետականութիւնը, ինքնութիւնը, արժէքները, ի վիճակի լինել կառուցել ազատութիւն, անվտանգութիւն, բարեկեցութիւն: 

Իրական Հայաստանի ռազմավարութիւնը հէնց սրա մասին է: Բայց նաեւ նրա մասին է, որ ազատութիւնը բաւարար չէ՝ հարկաւոր է արդարութիւն, անվտանգութիւնը բաւարար չէ՝ հարկաւոր է խաղաղութիւն, բարեկեցութիւնը բաւարար չէ՝ հարկաւոր է երջանկութիւն, կենսունակութիւնը բաւարար չէ՝ հարկաւոր է կենսախնդութիւն: 

Զգուշաւոր, դժուար, բայց ընթանում ենք հէնց  ա՛յս ճանապարհով: Շատերի կարծիքով դանդաղ ենք ընթանում: Իրականում եւ ողջամտօրէն արագը դանդաղն է, բայց առանց ընդհատումների: Մենք ընթանում ենք առանց ընդհատումների եւ հորիզոնում տեսնում ենք բաղձալի նպատակը:

Շնորհավորում եմ բոլորիս Հանրապետութեան տօնի առիթով: 

Փա՛ռք նահատակներին եւ կեցցէ՛ Հայաստանի Հանրապետութիւնը: 

Եւ կեցցե՛ն մեր երեխաները, որ ապրելու են ազատ եւ երջանիկ Հայաստանում»: